پدرم و برادرم زندگیمو نابود کردن

باسلام 

من ی دختر ۳۳ساله هستم که یادمه از بچگی پدرومادرم همیشه دعوا داشتن و ما ۸تا بچه هستیم ۶تا دختر فقط بخاطر این جنگ و دعواها توی سن پایین ازدواج کردن که مثلا فرار کنن ازین وضعیت ولی متاسفانه پدرومادرمم چون میخواستن از دستشون خلاص بشن سریع ردشون کردن که به قول خودشون اموالشون بمونه واسه ۲تا پسرشون،من ولی اینکارو نکردم وضعیت جنگ و دعوای همیشگی رو تحمل کردم و این بین پسرعمومم دنبال اموال پدرم بود و اونم ی مدل بهم آسیب زد ولی خوب خودمو جمع و جور کردم و باهمه این وضعیت جنگ روانی داخل خونه درسمو خوندم و بعدم وارد بازار کار شدم پولامو جمع میکردم که بتونم ی خونه کوچیک اطراف تهران بخرم و ازین خانواده جدا بشم و مستقل زندگی کنم و دنبال اهداف تحصیلی و شغلی خودم باشم ولی خوب متاسفانه این ۲تا پسر انواع و اقسام موادمخدر ها رو استفاده میکنن و پدرمم تریاک مصرف میکنه،این بین پدرم اصرار داشت به من که برادر بزرگترم رو ببرم آزمایشگاه و باهاش صحبت کنم تا مصرف مواد رو ترک کنه و بعد از ۳ماه که اعصاب و روان منو بهم ریخت و در نهایت من گفتم این موضوع به من ربطی نداره دعوا راه انداخت و حمله کرد به من و منو زد و پسر بزرگشم از پشت ضربه محکمی به گردنم زد که دکتر مجبور شد بخاطر اینکه فلج نشم گردنم رو فیوژن کنه و کل گردنم پلاتین شد و ی مدت خونریزی مغزی داشتم تو بیمارستان بستری بودم تا خونریزی قطع بشه و بعدم کلا فلج بودم تا اینکه ۶ماه با کمک فیزیوتراپ و ۲سال تلاش خودم بالاخره الان میتونم نرمال راه برم مثل قبل ازین اتفاقی که برام بیوفته ولی خوب گردنم همیشه سنگینی داره و این منو محدود کرده و خیلی وقتا اذیتم میکنه و دیگه سرکار نمیتونم برم و ازدواجم نمیخام بکنم چون باردار شدنم ریسکه برای گردنم گرچه دکتر گفته مشکلی نداره اما خوب خودم میترسم آسیب بیشتری بهم بزنه و من از پس نگهداری بچه و خونه زندگی نمیتونم بربیام و با دیدن وضعیت زندگی خواهرهام که مسببش پدرومادرم بودن اصلا دلم نمیخواد سمت ازدواج برم و الان باتوجه به این شرایط به لحاظ روحی خیلی بهم ریخته ام و با اجبار با پدرومادر توی ی خونه زندگی میکنم اما خوب با پدرم صحبت نمیکنم مدام سعی میکنم زندگیم رو برگردونم به قبل ازین بیماری و مستقل بشم و برم دنبال اهدافم و کار کنم و از ایران برم ولی خوب چون همش محدودیت دارم این موضوع خیلی منو اذیت میکنه و وقتی میبینم همسن و سالام همه دکتراشونو گرفتن یا درحال تحصیلن و خارج از ایران دارن به زندگیشون میرسن و من بخاطر شرایطی که از بچگی تا الان  این خانواده ی روانی برام درست کردن نتونستم درسمو بخونم و ازین کشور برم و زندگی بهتری برای خودم بسازم کاملا احساس پوچی میکنم و اصلا دلم نمیخاد زنده بمونم و همش اذیتم میکنه این افکار لطفا راهنماییم کنید ممنونم ازتون