ادامه دادن

ابتدا سعی کنید ارامش را در همین جایی که هستید ایجاد کنید، اگه نتونید حس تعادل را مجددا ایجاد کنید، مهاجرت میتونه شمارو ناامیدتر کنه. به دلیل اینکه مهاجرت پروسه بسیار طاقت فرسایی هست. یک قول به خودتون بدید، اینکه تا زمانی که ثبات نسبی در زندگیم ایجاد نکردم و در همین کشور تا حدودی چالش هام را برطرف نکردم، مهاجرت را کنسل میکنم. یعنی راه نجات را مهاجرت ندونید. ببینید با همین امکانات و درکشوری که نه نیاز به زبان دوم داریدو نه حس تنهایی غربت، میتونید حداقل ها را برای خودتون فراهم کنید یا نه؟ در کنارش به یادگیری زبان بپردازید و یک مهارت معتبر و بین المللی که بتونید باهاش در کشور دیگه زندگی خوبی داشته باشید، کسب کنید. حس شکست و ناامیدی شما کاملا قابل درک هست و خیلی طبیعیه که دچار ناامیدی و اضطراب بشید اما اجازه ندید بیشتر از حد ادامه داشته باشه. یادتون باشه جهان و ادمهاش برای قصه های تلخ ما ارزشی قایل نیست، اما همون قصه تلخ وقتی شما پشت سر میگذاریدش و ازش پله ای برای رشد میسازید، میشه قصه ای خواندنی و باعث افتخار. سن فقط مفهوم ذهنی شماست. اکثر افراد موفق از ۴۰ سالگی تازه کسب وکارشون را شروع کردن. امید داشته باشید