از کجا بدونم پرخاشگرم؟

سلام وقت بخیر 

من ۷ ساله ازدواج کردم .. همسرم فرد بسیار آروم و متعادلی هستن و من برعکس ایشون خیلی پرهیجانم از هرچیز کوچیکی به وجد میام هم زود خوشحال میشم هم زود ناراحت میشم.. و زودرنج هم هستم .. کودکی سختی و گذروندم و چه از لحاظ احساسی چه مالی .. پدرم پرخاشگر بودند و مادرم و مارو هم گاهی کتک می‌زدند.. 

ما تو خونه کلا با صدای بلند حرف میزدیم ولی بزرگتر که شدیم دیگه سعی کردیم مثل پدرم نباشیم چون ایشون از طرف همسایه و اکثر فامیل طرد شده بودند 

من یه ازدواج فامیلی ناموفق داشتم و چون فقط میخاستم خونه پدرمو ترک کنم و اصلا تشکیل زندگی ندادیم و هیچ تفاهمی نداشتیم و جدا شدیم

برون‌گرا بودم و بسیار شاد .. در تمام دوران تحصیل و دانشگاه .. الان شاغل هستم و تو جایی کار میکنم که محیطیه که با آدم های آسیب دیده مواجهم و بسیار عصبی میشم .. ۷ سال پیش مجدد ازدواج کردم از طریق اینترنت سایت هنری با ایشون آشنا شدم چون هردو به شعر و هنر علاقه داریم خودم ترک هستم و همسرم دورگه عرب و تو شهر ایشون زندگی شروع کردیم که فرهنگی متفاوت با شهر ماهم دارند .. ایشون هم کارشناسی دارند و شغل آزاد.. همسرم دوشیفت سرکارند و خیلی سرشون شلوغه.. یک مقدار تنبل بودند که بخاطر شلوغی کارشون تشدید میشه و خیلی چیزها یادشون میره .. مثلا ساده ترین چیز کیسه زباله میزارم حتی تو هال جلو چشمش اما یک هفته میمونه اونجا و آخرش صبح اداره رفتنی خودم یا حرص و عصبانیت میبرم میزارم دم در.. یا قراره مثلا سرویس تمیز کنند فیلتر آبی عوض بشه یه دستگاه تعمیر بشه آنقدر میمونه شاید اون دستگاه یکسال بمونه.. بارها سر این قضیه من خشمم فوران کرده اما ایشون میگن تو پرخاشگری وقتی عصبانی هستی نباید توهین کنی .. توهین من تو این ۷ سال شاید ۷ تا کلمه عذرمیخام احمق یا بی‌شعور یا کثافت به زور گفته باشم .. به ایشون میگم خودت آنقدر کارد به استخون میرسونی که اینطور میشه.. کلا ایشون دیگه به من ابراز کلامی نداره و هیچوقت بهم نمیگه دوستم داره و این منوناراحت میکنه

بهش میگم میگه تو خودت منو خورد کردی و پرخاشگریت باعث میشه دیگه نتونم بهت ابراز کنم 

کلا زندگی آروم و خوبی داریم و گاهی وقتی اینو میگم میگه با شوخی که من ساکتم و بهت هیچی نمیگم 

و مثلا میگه نباید سر دخترم به هیچ عنوان داد بزنم و با صدای بلند حرف بزنم.. دختر خیلی شلوغی داریم که همه هم میدونن خیلی شلوغه و من واقعا گاهی از کوره در میرم و اینجا تو این شهر غریب با هیچکس جز مادرشوهرم که تک و تنهاست ارتباطی نداریم .. خیلی احساس تنهایی میکنم و دیشب به شوهرم گفتم اگر برمیگشتم عقب نمیومدم شهرتو و اونم میگه همه چیو بفروشیم و تو برگردی شهرت و من بمونم کارمو سروسامان بدم بیام گفتم نه.. خلاصه درگیر مشکلات پیچیده ای هستم نمیدونم چیکار کتم.‌ از یه طرف هم میگه اصلا انتقاد پذیر نیستی .. من آدم متعادلی ام به نظر خودم .. از کجا بدونم فقط انتقاد پذیر هستم یا نه؟ یا پرخاشگرم یا نه؟

جدیدا فکزهای عجیب میاد تو ذهنم .. فکر می‌کنم این آروم بودن شوهرم همش یه نقشه است و میخاد دخترمون بزرگ بشه و مستقل بشه و بعد راحت میتونه به من بگه خوش اومدی .. و اینو دیشب هم بهش گفتم گفت من اصلا همچین آدمی نیستم .. اینم بگم پدر مادر ایشون دوسال پیش طلاق گرفتن

و مادرشون همیشه شاهد خیانت‌های پدرشوهرم بودن و فقط تحمل کرده بودن چون جایی نداشتن برن