خواهش مریم جون بخون . دیگه انگیزه هیچ کاری رو ندارم به آخر خط رسیدم

سلام مریم جون 

من ترکان هستم هم سن و سال شما، در یک خانواده ای بسیار سختگیر به دختر و حساس به درس و تحصیل بزرگ شدم جز شاگردان باهوش و زرنگ بودم، در ۲۳ سالگی ازدواج کردم قبل ازدواج با هیچ پسری حتی ارتباط تلفنی هم نداشتم با یکبار صحبت با شوهرم که سرو زبان دار بود تونست نظر من و خانواده ام رو جلب کنه در حالیکه تضاد فرهنگی بسیاری داشتیم من دختری ساده و در یک خانواده با فرهنگ و ایشون یک پسر از خانواده مذهبی روستایی ، اما ایشان در تهران تحصیل و کار کرده بودند و به طبع کمی متفاوت از خانواده و به اصطلاح روشنفکرتر، دارای خصوصیات حس رهبری و زود پرخاشگر و مغرور بود.

یادمه از وقتی ازدواج کردم برای خودم در زندگی برنامه داشتم و همسرم بدون در نظر گرفتن من و اهداف من همیشه اهداف خودش رو پیش برده و هیچ وقت مشوقی برای من نبود من به علت سختگیریهای خانواده اعتماد به نفس قوی نداشتم و بعد از ازدواج هم شوهرم به علت اخلاق تندش همان اعتماد به نفس رو هم از من گرفت با سختی فراوان درس می خوندم با وجود بچه ناخواسته و دچار وسواس فکری شدید و بدون هیچ کمکی مطالعاتم رو پیش می بردم به طوری که ۵ بار آزمون علمی دانشگاه تهران رو قبول شدم اما به علت اعتماد به نفس ضعیفم هر مصاحبه ای که رفتم شکست خوردم بماند که چند مصاحبه علمی دیگر هم جاهای دیگر رفتم. سرتو درد نیارم من الان مادر سه فرزند خوب هستم تقریبا دوستی ، خواهری و کسی که باهاش بتونم دردل کنم رو ندارم و همیشه در زندگیم دنبال اهدافم بودم و همیشه شکست خوردم و هیچ لذتی از زندگیم نبردم چون همیشه فکرم مشغول اهدافم بوده ، شوهرم با خیال راحت اهدافش رو پیش برده و هر روز موفقتر از روز قبل است دوره زبانش رو تکمیل کرد ولی هیچوقت به من شرایط پیشرفت رو مهیا نکرد ، حتی با فرستادن یک پرو پوزال به دانشگاه واشنگتن تونستم نظر شدید استاد رو برای دکتری جلب کنم ولی چون زبان نداشتم نتونستم برم . بهر حال نزدیک ۱۳_۱۴ سال تلاش ادامه تحصیل بی نتیجه ماند و بعد از یکی دو سال بی هدفی الان بر روی رمز ارزها کار می کنم تا از لحاظ مالی مستقل بشم و بتونم به همسرم وابسته نباشم در کنارش با خیال راحت اهداف علمیم رو پیش ببرم که متاسفانه شکستهای فراوانم هم در این حوزه به شدت افسردم کرده، همیشه خونه ام ، اما با وجود افسرگیهام سعی می کنم به خودم و ورزشم و زیباییم برسم اما در کل انسان شادی نیستم و نمی تونم خانوادم رو شاد کنم و الان تقریبا بیشتر شکستهای در زندگیم رو از جانب همسرم می بینم و هر از چند گاهی سر دعوا در این مورد رو باز می کنم . مریم جون واقعا درمونده هستم خیلی تلاش کردم بچه هام رو بدون کوچکترین کمکی در تنهایی بزرگ کردم الان پسر بزرگم ۱۵ سالشه . واقعا موندم، بدون هدف داشتن در زندگی هم پای ادامه دادن ندارم و از طرفی دیگه انگیزه ادامه دادن هم ندارم. پیج شما رو اتفاقی دیدم با این تصور که خدا شما رو سر راه من قرار داده اومدم انجمن دردو دل. خواهش می کنم کمکم کن بتونم از جام بلند شم راهنماییم کن که چه کنم . ممنونم