حس بعد از طلاق

با عرض سلام . خانمی ۴۱ ساله هستم که حدود ۱۲ سال پیش با یک ایرانی مقیم کشور هلند ازدواج کردم و همین امر باعث مهاجرت من به کشور هلند شد . بعد از ورود به هلند متوجه شدم که همسر من بدهی زیادی دارد و کار مناسبی هم ندارد که مخارج ما رو تامین کند از خانواده ام در ایران کمک مالی گرفتم تا بدهی ها پرداخت بشه و خودم هم شروع به کار کردم و کم کم مشکل مالی همسرم برطرف شد و با کمک من توانست درآمد بهتری داشته باشد . در تمام این سالها همسرم همیشه به من دروغ میگفت و چون خانواده او هم در کشور هلند بودند خیلی وابسطه به خانواده بود به طوری که ما در طی ۱۰ سال حتی یکبار هم به تنهایی با هم به مسافرت نرفتیم . این رفتار او خیلی من را آزار میداد و در نهایت به خاطر بی توجهی های همسرم و دروغ گو بودن شدید او و البتهاعتیاد همسرم به  ماریجوانا که در کشور هلند آزاد است  درخواست طلاق دادم و با پسرم الان تنها زندگی میکنم تقریبا ۲ سال از طلاق من میگذره و همسرم به خاطر کمکهای من الان درآمد خوبی داره و من باید به تنهایی کار کنم و مخارج خودم و پسر ۸ ساله ام رو تامین کنم . الان بعد از دو سال بعضی مواقع احساس پشیمانی میکنم برای طلاق هم به خاطر تنهایی در غربت  و هم اینکه میبینم همسرم به خاطر کمکهای مالی من الان در رفاه هست و من هیچ بهره ای از تلاشهایی که کردم خودم نبردن . البته اخلاق و رفتار همسرم همچنان مثل قبل میمونه و دروغ گو بودن  و وابستگی اش به خانواده اش هم بیشتر شده . میخواستم بدونم با این حس پشیمانی که به سراغم اومده چه کار کنم . آیا واقعا من اشتباه کردم که طلاق گرفتم . البته باید این را هم بگویم که همسرم هیچ تلاشی برای اینکه رابطه ما به جدایی نینجامد نکشید و اصلا برای او من مهم نبودم .و فقط تلاش اون در هنگام جدایی این بود که از اموالش چیزی به من ندهد نه اینکه به فکر نگه داشتن خانواده اش باشد . آیا این حس پشیمانی من طبیعی است .  

با تشکر از شما