حالم بده با دوس پسرم کات کردم

سلام من بیست سالمه و ۳ ساله که تو یه رابطم از تهه دلم عاشق طرفمم و اونم دوسم داره ولی نه اندازه من اطرافیانم فکر میکنن که این رابطه سمیه و من باید ازش جدا بشم و باهاش خوشبخت نمیشم خودمم همین نظرو دارم چون واقعا قدری که باید تلاش نمیکنه تمام بار رابطه رو دوش منه و به عنوان یه پسر هیچ قدمی برنمیداره و مردونگی نمیکنه انگار که جامون تو رابطه عوض شده بود و فقط یه تک بچه لوس بود که ناله میکرد که تو دل منو شکستی و اینها و تمام اینا بخاطر مامانشه که اونو اینطوری بار آورده و یجورایی دخترونش کرده و من همش باید برای رابطه تلاش کنم اینکارو ۳ سال انجام دادم چون عاشقشم اما خسته شدم ولی بدون اونم نمیتونم هرچقدرم چه با زبون خوش چه با دعوا باهاش حرف میزدم که باید تلاش کنی و درستش کنی هیچی درست نمیشد و بی توجهی به خواسته های من باعث می‌شد که من از کوره در برم و حرفای رکیک بزنم 

چند روزیه که کات کردیم بخاطر دعواهای مکرر و حالم فوق العاده بده البته نه به شدت قبل چون قبلا اشتهام کور میشد و هیچی نمیخوردم همش گریه میکردم و غش میکردم میرفتم زیر سرم وقتی قهر میکرد و کارایی ازم سر میزد که خودمم باورم نمیشد بهش زنگ میزدم و گریه میکردم فوش میدادم میگفتم برو گمشو بعد خودم با تموم وجود میخواسم که برگرده و من میزدم زیر غرورم و دلجویی میکردمیا به مامانش زنگ میزدم یا همش میخوام که انتقام بگیرم 

الانم واقعا حال خوبی ندارم اما سعی میکنم قوی باشم و اون هروز عکس پروفایل عوض میکنه و دختر فالو میکنه حالمو بدتر میکنه علاوه بر اینها مشکل قلبی هم داره ولی اینا اصلا برام مهم نیست اگر ذره ای تلاش توش میدیدم دنیارو پاش می‌ریختم لطفا راهنماییم کنید که چیکار کنم 

نمیدونم باید چیکار کنم