اضطراب

سلام، ممنون که با این صداقت و شجاعت درد دل کردی. واقعاً زندگی با اضطراب مزمن خسته‌کننده‌ست، مخصوصاً وقتی از نوجوانی همراه آدم باشه. از دیدگاه نوروسایکولوژی، اضطراب یک واکنش بیش‌فعال در مغز به تهدیدهای واقعی یا خیالیه. مهم‌ترین بخش‌هایی که در این چرخه دخیل هستند: • آمیگدالا (Amygdala): مثل آژیر خطره؛ در افراد دچار اضطراب شدید، این بخش بیش‌فعال میشه و حتی در نبود خطر واقعی هم هشدار میده. • قشر جلوی پیشانی (Prefrontal Cortex): وظیفه‌ی کنترل منطقی و آرام‌سازی آمیگدالا رو داره. در اضطراب مزمن، این بخش به‌خاطر خستگی ذهنی یا فشار طولانی‌مدت، کارکردش ضعیف میشه. • هیپوکامپ (Hippocampus): نقش حافظه و تفکیک تهدید واقعی از غیرواقعی رو داره؛ وقتی زیاد درگیر اضطراب باشیم، حافظه‌ی ما هم الگوهای اضطرابی ذخیره می‌کنه و این چرخه رو تقویت می‌کنه. چرا الان دوباره حمله‌هات برگشتن؟ ممکنه ذهن ناخودآگاهت با محرک‌هایی روبه‌رو شده باشه که قبلاً باهاشون تجربه‌ی اضطراب داشتی. مغزت اون خاطرات رو بدون اینکه خودت بفهمی فعال کرده و دوباره وارد حالت «خطر» شده. راهکارهای فوری علمی: 1. تنفس دیافراگمی: هر بار که حمله شروع شد، ۴ ثانیه دم، ۶ ثانیه بازدم. این کار سیستم عصبی پاراسمپاتیک رو فعال می‌کنه و ضربان قلب و آمیگدالا رو آرام می‌کنه. 2. برگرداندن مغز به اکنون (grounding): با دست یه جسم سرد رو لمس کن، از خودت بپرس الان دقیقاً کجا هستی، چه چیزی رو می‌بینی، صداها چیه. این کار به مغزت کمک می‌کنه بفهمه الان در خطر نیستی. 3. نوشتن روزانه با تمرکز بر افکار اضطرابی: وقتی روی کاغذ می‌نویسی، فعالیت قشر جلوی پیشانی فعال میشه و به آمیگدالا دستور کاهش هیجان می‌ده. تحقیقات (Kross et al., 2014) نشون دادن این کار واقعاً اثر آرام‌بخش داره. 4. حذف قند، کافئین و خواب نامنظم: این سه عامل تحریک‌کننده‌ی آمیگدالا هستن و تعادل شیمیایی مغز رو بهم می‌زنن. و مهم‌تر از همه: تو هنوز اینجایی، هنوز داری تلاش می‌کنی، و این یعنی مغزت انعطاف‌پذیره (neuroplasticity). فقط باید بهش جهت بدی، و این کار زمان و ممارست می‌خواد، نه زور اين هفته در راديو بينا يك پادكست در خصوص اضطراب و يك ويديو در يوتوب راديو بينا در خصوص. تغذيه و اضطراب منتشر ميشه كه حتما بشنويد. و لطفا دوره رايگان تله هاى زندگى را در آكادمى انلاين طى كنيد. https://radiobina.net/workshops/4/schema-therapy